Kawa z... jesienią ;)

-Cześć. Jesteś w domu ? Jestem w pobliżu...Mogę wpaść na kawę ???
-yeee...Jestem i nie jestem...Wyszłam na spacer z psem...jestem jakieś 25 min od domu...
 Pewnie, że możesz...tylko muszę wrócić i...nie mam nic do... kawy.
-Spoko, ja coś kupię...będę za pół godziny...pa
-Pa...
Schowałam telefon...spojrzałam na ręce...
W jednej smycz...zakończona parą zawiedzionych oczów, że to koniec spaceru...
W drugiej bukiet polnych kwiatów...Zazwyczaj ze spacerów z psem wracam z łupami...;)

Przynajmniej mam co do wazonu włożyć....i pognałam do domu.

Była nie za pół godziny, a za... 1,5 godziny ;) 

Zdążyłam wianki uwić...;)

 Kawę zaparzyć...zdjęcia zrobić...:)

Kawę wypiłyśmy w ogrodzie...razem z jesienią ;)

Czyżby to ostatnia ''ogrodowa kawa'' w tym sezonie........

Tej jesieni zapraszałam już na herbatę...Tym razem...

Nie z mlekiem...nie z cukrem...z jesienią...;)

Pozdrowienia przesyła

 amatorka kawy o każdej porze roku

:)

Mój faworyt...;)

Pani Jesień ma swoją garderobę wyjątkowo bogatą kolorystycznie...

w przeciwieństwie do mojej...raczej zachowawczej ;)

Nie stroni od żadnego koloru...do twarzy  jej w każdym. Mnie... nie w każdym :(
Poszperałam ostatnio w jej szafie...;)
i mam faworyta......złoty !

Jest w nim tyle słońca...ciepła...przytulności...

Tym kolorem jesień się zaczyna...;)

A ile pięknych kulek jesiennych w tym kolorze... mirabelki, owoce ognika, dynie...

Po tegorocznym poście zatytułowanym ''Znowu...'' z 4 września...można go znaleźć...

TUTAJ...

Niektórzy odnieśli mylne wrażenie, że ja nie lubię tej pory roku.

A ja....lubię jesień...nawet bardzo...o moim stosunku do pór roku pisałam już kiedyś

 TUTAJ...

Nie będę się  powtarzać...lecz chodzi o to, że...

''Wszystko ma swój czas i swoją porę''

A ja...grabiłam już liście w połowie sierpnia....?! 

Wyobraźcie sobie...umawiacie się z kimś na 18.00, a ta osoba puka do Waszych drzwi o... 15.00 ;)

Powiedzcie mi...ale szczerze...będziecie zadowoleni...??? ;) 

Chyba, że jest to spotkanie bez zapowiedzi...to całkiem inna sprawa....:):):)

ale o tej innej sprawie...w następnym poście...;)

Pozdrawiam  i  jesienne...

przesyłam :)

PS         A w życiu...moim i moich znajomych kolejne ciemne chmury...a w poście tyle słońca,
                                                             to tak... dla równowagi....;)

Pani Jesień i czerwone szpilki...;)

Generalnie  nie przepadam za czerwienią...

zwłaszcza za strażacką ;)

Czerwone usta, czerwone paznokcie...czerwone szpilki...to zdecydowanie nie moja stylistyka ;)

No chyba że...czerwone korale, na to dam się złapać...;)

 i... czerwone wino ;)

Tak, głęboki odcień czerwonego wina to dokładnie to co w czerwonym lubię...
mocna czerwień...pieprzowa czerwień.

I w takim odcieniu jak lubię, są właśnie rajskie jabłuszka...

(jabłuszka nadziałam na drut, miejsce łączenia zamaskowałam kokardką ze sznurka )

A tu...w moim ulubionym zestawie...TRZY :):):)

Piękna ta jesienna czerwień...ognista, pobudzająca...

ale moim faworytem jest całkiem inny kolor Pani Jesieni...

Zapewne się domyślacie...;)

Pozdrowienia spod jabłonki przesyłam...;)

Garderoby jesiennej ciąg dalszy

Jak wygląda mój ogród w jesiennej garderobie ?

Hortensje zostały przypudrowane dość mocno różem.

Surfinie nie chcą ustąpić jeszcze miejsca.

Ligustr Aureum też się nie poddaje ;)

Cieszy mnie swoją jasną barwą pełną świeżości.

W tym samym odcieniu co ligustr.

kasztanek.

I ten sam  kolor coraz mocniej przyjmuje rozplenica Herbstzauber

Nie tak dawno, jeszcze tak soczyście ciemnozielona.

Soczystość zieleni ustępuje odcieniowi oliwki.

Wszystko dostaje rudą kołderkę.

Bukszpan woli jednak beret od kapelusza ;) 

Ostatnia niedziela była tak cudownie ciepła,

z przyjemnością  wypiłam tu kawę,

pogadałam z roślinami ;)

i polatałam z konewką.

W dzisiejszy pochmurny i deszczowy dzień 

pozdrowienia słoneczne z ogrodu przesyłam

:)

Anna 

Na dobre...;)

Pani Jesień zadomowiła się już w moim ogrodzie na dobre.

Rozrzuca swoją garderobę na prawo i lewo...

Czasem nawet zrzuca...;) Wisienki golusieńkie stoją już od początku września...?!

Gdzie się nie spojrzy...to jej moda...jej styl...

Ostatnio zostawiła nawet swój... kapelusz ;)

A to...krótka historia genezy kapelusza...;) 

-Ciociuuuuuu....zrobisz mi kapelusz Pani Jesieni?

- Proszę...?!

-Kapelusz Pani Jesieni...bo ja będę Panią Jesienią w przedszkolu...na pikniku jesiennym...będę wszystkich gości witać...

- A mama nie może zrobić?

- Mama powiedziała, że nie ma takich zdolności manualnych i mam prosić Ciebie...

- Hmm...?!

-Zrobisz...proszę...

Ciocia miękka jest...prosić długo nie trzeba...

- A kapelusz jakiś masz ?

- Nie...

Ciocia w kapeluszach nie chodzi...ewentualnie znalazłby się jakiś słomiany...ale słomiany pasowałby 

Pani Lato...

- Idź do babci...zapytaj o kapelusz...( babcie zawsze wszystko mają ?!)

Kiedy chodziłam do szkoły i potrzebne były różne rzeczy na technikę...zwłaszcza w przeddzień zajęć, gdzieś koło 21.00....moja mama mówiła...''idź do babci...'' ;)

Okazało się, że babcia w kapeluszach też nie chodzi, ale...ale... w szafie znalazł się kapelusz...mojej babci :)

Filcowy...brązowy...trochę za duży...

Parę dodatków... i klej na gorąco (co ja bym zrobiła bez pistoletu na gorąco ?!)

Kapelusz gotowy...:)

Nie można było użyć wszystkich dodatków naturalnych, bo kapelusz ważyłby za dużo...

i spadłby na oczy Pani Jesieni...;) A Pani Jesień przecież musi widzieć kogo wita...;)

Tak to Pani Jesień w kapeluszu swojej prababki  gości witała...:)

Pozdrowienia gorące...bez kleju ;)

zostawiam...:)

Jesienią...zapraszam na herbatę ;)

Powitanie jesieni w moim ogrodzie...

Zbiegło się z wizytą sympatycznej pary naszych znajomych...

Akurat aura dopisała i można było zasiąść w ogrodzie...

Ola z Adamem nie piją kawy....więc zapraszam na herbatę z...kulkami ;)

Można się dosiąść...;)

Nawłoć kojarzy mi się z jesienią, ale w tym sezonie trudno ją znaleźć początkiem jesieni...

już przekwitła...gdzieniegdzie jeszcze można znaleźć ostatnie kwiatostany...szkoda...

Na gości czekały winietki z ich imionami w towarzystwie jesiennych kulek :)

A jak to jest zrobione ???

Potrzebujemy papier do pakowania, nożyczki, ołówek, linijkę,trochę kleju...

i kieliszek...;) 

Papier  tniemy na paski według wymiarów jakie przyjmiemy,

u mnie wytyczną był... kieliszek, ponieważ on jest potem schowany w torebce

i stanowi pojemnik z wodą dla kwiatów...

inaczej nasza kompozycja umrze dość szybko...:(

Składamy wyciętą torebkę...

Przed sklejeniem piszemy literki...

I na pożegnanie...;)

Pozdrawiam jesiennie...

Anna

Pożegnanie lata...:(

Dla mnie koniec lata...to koniec moich surfinii...

Jesień obdarza wspaniałą paletą barw...ale zabiera mi moje surfinie...:(:(:(

I to mam jej za złe...;)

W tym roku powtórzyły sukces poprzedniego sezonu...osiągnęły długość 120 cm...o cały miesiąc szybciej,

ale były też sadzone dużo wcześniej niż zwykle.

Sezon poprzedni... TUTAJ  :)

Nie zawiodły mnie...dlatego w przyszłym sezonie na pewno znów się u mnie pojawią.

Niestety jesień zawitała szybciej...dlatego i surfinie znikną wcześniej.

W tamtym roku zdobiły cały październik i zahaczyły o listopad...

W tym roku kwiaty z okien  na piętrze złapały ''grzyba'', prawdopodobnie od chorego orzecha.

Wszystkie z  piętra...musiałam w tamtym tygodniu już wyrzucić. Te z parteru trzymają się dzielnie i jestem tym zaskoczona bo to one co roku najszybciej zaczynały się żegnać...

Na pożegnanie lata...

Cała jestem w... surfiniach ;) 

Siedzę pomiędzy doniczkami, w których surfinie były sadzone po jednej  sztuce...

A tu...początek czerwca...

Moja królowa lata

 i jej wierna...służąca ;)

Ciepłej jesieni nam życzę...

PS  Zasurfiniowałam...cały post ;)
Miałam go opublikować pod datą poprzedniego posta...
ale wtedy moje myśli nie były przy surfiniach...;)