Prawdziwa TRAGEDIA

Dziś będzie prosto i smutno......

W tamtym tygodniu  byłam na  pogrzebie....zmarł mój sąsiad, młody chłopak.
Zmarł...nie zginął. Nie była to bardzo bliska mi osoba...ale jako mała dziewczynka przyjaźniłam się z jego starszą siostrą, razem woziłyśmy go w wózku...bywałam w ich domu. Nie jestem w stanie tego ogarnąć....boję się myśleć co mogą odczuwać jego rodzice...był najmłodszym dzieckiem z czwórki rodzeństwa...W czwartek dostał się do szpitala...W piątek żartował  sobie...mówił mamie, żeby się nie martwiła...że będzie dobrze............

W sobotę zmarł matce na rękach......................

.....................................................................................................................

......................................................................................................................

29 lat.................

Nie potrafię o tym pisać......................................uciekam myślami.....

zaraz boli mnie brzuch.........................

Przeraziła mnie ta wiadomość.....ta śmierć... w takim wieku.....?!

Tak szybko..............................?! Jak to możliwe....?????

Pamiętam gdy byłam dzieckiem....ONA zarezerwowana była dla...starych i pomarszczonych.

Była taka odległa.......Bałam się jej. Nie potrafiłam o niej mówić ani na nią spojrzeć.

Dziś.....nie boję się jej....jestem świadoma, że jest wpisana w  nasze życie jak AMEN w pacierzu....

Ostatnie wydarzenia...przypomniały mi słowa...o których zapomniałam...

...niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym...

                                                                                                   Ef 4.26

bo ONA może przyjść bez zapowiedzi, nieproszona i  nie tylko do pomarszczonych.......

i dziękuję, że się dziś........obudziłam.