Dojrzałość ;)

Jak lato ma w sobie coś z dziecka, tak jesień kojarzy mi z dojrzałością.
I dziś w temacie dojrzałości z przymrużeniem oka.

Wczoraj odeskortowaliśmy Studenta do Krakowa, do nowego mieszkania.

Słowa pewnego wierszyka doskonale obrazują zaistniałą sytuację

  i idealnie wpisują się w aktualną porę roku.

 ;)

Posłuchajcie...

Pytały dębu żołędzie:

-Tato, co  z nami będzie?

Wiatr zerwie nas, pospadamy, brzuszki poobijamy,

pogubimy kapelusiki, a może nas zjedzą dziki?

Daj jakąś radę na to, 

dźwigałeś nas całe lato, radź teraz, tato!

A dąb: - Jest jedna rada:

kto dojrzał niechaj spada.

Jak przytuli się mocno do ziemi, 

to okryję go liśmi zeschłymi.

Śmiało, dzieci, skaczcie, raz, dwa -

byle dalej od mego pnia -

i pod ziemię, i w dół, i w głąb

niechaj każdy rośnie jak dąb, 

a spotkamy się znowu, synkowie,

w dąbrowie.

Joanna Kulmowa "Żołędzie''

Cudowny !!!

 ;)

Dobrego tygodnia,

a studentom dobrego roku 

:)

PS.  Fotę z dłońmi zrobił Student.