Proporcje jesienne...;)

wtorek, 18 listopada 2014
Jesień lubię od....zawsze.
A taką jak w tym roku... to aż trudno nie lubić...:)
Nie wiem dlaczego, ale mnie nigdy nostalgia, smutek, tęsknota nie łapie...Nie kojarzę jej z przemijaniem....
Mam mnóstwo energii...a nic nie biorę...;) Ogrodnikowi potrzebna jest jesień...zima....
Lato i wiosna są cudne, ale jeśli trwałyby cały czas...
spowszechniałyby,  zgubiłyby swój czar i stałyby  się nudne.
Odpoczywam od konewki, łopaty, grabi, nożyc itp...
Z jesienią mam miłe i ciepłe wspomnienia...i często sięgam po nie właśnie w tym czasie...
Fajnie mieć swoje rodzinne tradycje...
U nas...tak samo wyszło...że prawie co roku jesienią w tym samym miejscu robimy zdjęcia rodzinne.
To samo miejsce...ci sami ludzie...


pół roczku...:)

Moja koleżanka Aśka...opowiadała mi, że kiedy była w ciąży, na spacerze jesiennym mąż uwiecznił ją z brzuszkiem przy pewnym drzewie...Teraz co roku, jesienią...wracają tam...z Helenką, w  to samo miejsce...
by zrobić kolejne fotki...
Miło...prawda...??? :):):)
Dlaczego o tym pisze...Ano...dlatego, że...
Święta...zaczynają atakować...zaczynamy myśleć o dekoracjach, prezentach...
A ja...pamiętam mojego czterolatka, który mył sobie rączki w łazience, stojąc na wiklinowym taborecie
by sięgnąć do kranu...i rozmyślał...po czym zwrócił się do mnie...
- Wiesz mamusiu....ja nie potrzebuję żadnych prezentów.Najważniejsze, że się kochamy i jesteśmy razem.
Wytarł ręce i wyszedł z łazienki...Zaniemówiłam...na moment. Zostawiłam miskę z praniem i wyszłam za nim...by go przytulić...Pomyślałam sobie, że gdyby miał   8, 9, 10... to mówi tak, bo wie co wypada...ale...był za mały na świadomą manipulację...;)
- To prawda....i to bardzo miłe co powiedziałeś...ale chyba jak dostaniesz jakiś prezencik to się ucieszysz?
- Tak...ale to nie jest konieczne.
  -?! :):):)
Musimy mieć świadomość, że nasze dzieci nie będą pamiętać tego co im kupimy...
ale będą pamiętać czas, który im poświęcimy...
I to najcenniejszy prezent jaki możemy im ofiarować...i  wzajemnie...CZAS...
Ten sam las...ci sami ludzie...tylko inne proporcje...;)




3,5 latka...:)


15,5 latek...:)

Ostatnie zdjęcie pochodzi z zeszłorocznej jesieni...
Teraz proporcje zmieniły się jeszcze bardziej....;)

Poszukajmy prezentów...poszukajmy czasu...

Ciepłych...miłych  wspomnień Wam życzę....


Zainteresują Cię


Prześlij komentarz


  1. Ania po prostu mnie wzruszyliście maksymalnie teraz :))) ja jeszcze patrzę na swoje dziecko z góry :))))) ale po prostu w głowie mi się pomieścić nie może jak ten malutki człowieczek, kiedyś będzie za duży do przytulania :))))bo nie dosięgnę po prostu :))))) buziole

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Do przytulania...nigdy nie będzie za duży...;)
      Buziaki...:)

      Usuń
  2. cuuudowny, poruszający post... i te zdjęcia... przepiękne! i choć dziecko się tak MEGA zmieniło, to ty nadal jesteś tą długowłosą dziewczyną ze zdjęcia nr 1.

    to prawda, co napisałaś, nie prezenty, nie zabawki się liczą. liczy się miłość.

    :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Pięknie napisane! A tradycja robienia co roku zdjęć w tym samym miejscu to fajny pomysł. Świetne zdjęcia. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Wpis piękny... A wy nadal piękni i młodzi:)
    uściski Aniu

    OdpowiedzUsuń
  5. Ależ w Tobie energii, Piękna Dziewczyno:)
    I pogody ducha i powściągliwości.
    Bardzo lubię ten blog:)
    Pozdrawiam Mama Muminka

    OdpowiedzUsuń
  6. I mój diablo tez taki kiedyś będzie? jak cudownie. fantastycznie-zajefajnie. po prostu uwielbiam być mamą i to wszystko mieć.
    a Ty piękna z jesieni na jesień bardziej

    OdpowiedzUsuń
  7. Bardzo dobry pomysł,śliczne zdjęcia:))

    OdpowiedzUsuń
  8. Piękny wpis - zadumałam się myśląc o sowich dzieciach i już wnukach - pozdrawiam Aniu serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  9. Ale z Ciebie fajna mamuśka :) Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  10. He he u mnie to samo.Ostatnio oglądałam zdjęcia z przed paru lat i widziałam chłopczyka,teraz ma 14 lat i mam faceta w domu.Mnie też mój przerósł o 15cm:)Taka kolej:)Buziaki!!

    OdpowiedzUsuń
  11. Pięknie to ujęłaś...i oczywiście ze wszystkim się zgadzam. a Twoje zdjęcia jesienne, wspomnienia są piękne:)))
    Pozdrawiam Cię serdecznie i tradycyjnie zapraszam do siebie...

    OdpowiedzUsuń
  12. Ależ sentymentalny wpis... Fajnie tak zobaczyć na zdjeciach, jak syn sie zmieniał :))

    OdpowiedzUsuń
  13. Miłość to najpiękniejszy dar :-)

    OdpowiedzUsuń
  14. Witaj
    To prawda, niestety często jest tak że prezenty mają zastąpić dzieciom miłość, czas.
    Pozdrawiam
    Kinga

    OdpowiedzUsuń
  15. Wspaniała tradycja! Piękne zdjęcia i równie piękne wspomnienie. :) Wielki już ten chłop Twój, tak się zadumałam nad tym, kiedy mój najstarszy mnie przerośnie? ;))
    taki nostalgicznie ciepły post!
    Uściski najserdeczniejsze

    OdpowiedzUsuń
  16. Wspólnie spędzonego czasu nic i nikt nam nie zabierze, do dziś stado moje wspomina wspólne wyjazdy do lasu w poszukiwaniu wiosny albo jesieni albo jak kiedyś za bardzo broili to szukali śladów dzikich zwierząt :) Dajmy sobie jak najwięcej wspólnego czasu, pielęgnujmy go :) Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Na pewno macie co wspominać, a fotki przypominają jak dzieci się zmieniały na przestrzeni lat, tylko my zawsze piękne i młode i.....bez zmian:) Ja staram się duuuużo poświęcać czasu moim dzieciom, a na pewno miłym wspomnieniem będzie dla mnie dzisiejszy pobyt u mojego młodszego dziecka w szkole, gdyż zostałam poproszona o poczytanie dzieciom bajek:) wybrałam Baśnie Andersena. Dzieciakom bardzo się podobało:) Edyta.

    OdpowiedzUsuń
  18. Przytulanie takich "maluchów" jest bardzo fajne... szczególnie kiedy mam 158cm. a synek lat 30... nie licząc jego centymetrów !!! Korzystaj zatem Kochana, tylko co by inni nie widzieli, bo siara dla Młodego będzie!!! Wspaniała taka więź... niestety nie zawsze się udaje zachować tę bliskość. Pozdrawiam jesiennie... Gabrysia.

    OdpowiedzUsuń
  19. Rewelacyjny wpis, i rewelacyjne proporcje !!!!!! Jak ten czas leci chciałoby się rzec. To dzieci są naszym zegarem, to po nich widzimy, że czas mija ... pozdrawiam i milutkiej niedzieli życzę :)

    OdpowiedzUsuń
  20. ...zaglądam...i podziwiam zdjęcia...
    ...cudne jak zawsze...

    ...kiedy te dzieci tak rosną? Niedawno takie to małe było!
    :)
    Buziaki...

    OdpowiedzUsuń
  21. Witam Moi Drodzy...:)

    Jestem...jestem...Czytam...czytam....tylko czas tak nagle przyśpieszył...

    Dziękuję Wam serdecznie za ciepłe komentarze, miłe słowa...
    Chwilę refleksji nad swoimi pociechami...:)
    Za pozdrowienia...wtedy jeszcze jesienne...;)

    Jak to mawiał kiedyś..mój mały synek...
    Bądźcie zdrowi...i ''kulamy się'' dalej...ku zimie..i ku świętom....

    Dziękuję serdecznie za Wasze wizyty...:)

    OdpowiedzUsuń
  22. Zawsze się tu wzruszę, wiesz. Anula-Śniegowa Kula! Buziaczki dla Ciebie i Twoich bliskich.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To dobrze Aguś...wzruszenia też nam potrzebne...;)
      Ściskam Cię mocno i czule ''grabię'' ;)

      Usuń
  23. Piękny i wzruszający post. Jaki duży Facet z Twojego Synka:) Czy czas nie mógłby trochę zwolnić?...
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń